Blog Brenda Karsten

Met mijn handen in het warme sop was ik een paar kopjes, schoteltjes en vorkjes af, want we hadden boerencake vandaag. Het is tenslotte zondag, zoals de gastvrouw het liet weten. Ik was op visite bij mijn opa en oma. De man des huizes valt regelmatig tijdens ons gesprek in zijn fauteuil in slaap. Hij reist tegenwoordig al wat vaker naar de andere kant, zoals we dat dan zeggen. Maar ons omaatje is één en al oor en slaat alles zorgvuldig op. Ze wil weten hoe het met mijn gezin is. Weet de namen van mijn meiden en op een paar missers na herinnert zij hun studies weer. We hebben het uiteraard ook over vroeger tijde, want nu kan ik nog het één en ander achterhalen als het om de voorouders gaat. Ook al ontbreekt het wel eens aan wat rooskleurigheid ze eindigt met: ‘In elke ervaring zit ook iets positiefs’.

Terug naar de afwas. Zorgvuldig leg ik elk deel van het schone, nog natte servies op de rand van het aanrecht. Een broze hand aan haar oude en stijve lichaam pakt het moeizaam op en ze legt het in de theedoek op schoot, want ze zit in een rollende stoel. Ze kan met alle kracht die ze nog in zich heeft een lepeltje of kopje van de rand van het voor haar te hoge aanrecht pakken. Ik mag het niet van haar overnemen. Oh nee, ‘alles wat ik nog zelf kan, doe ik zelf’, zegt mijn omaatje.

Dat ik dan vandaag nog de eer heb om met mijn omaatje van 101 zoiets simpels als de afwas mag doen.

©10-03-2024 Brenda Anna