Blog Brenda Karsten

Het thema tijd. In juni van 2022 verhuisde onze oudste dochter naar een andere provincie en sindsdien staat de klok  in mijn huis stil. Ik vervang de batterij bewust niet, omdat ie mij nu herinnert aan vaker ruimte te maken voor tijdloosheid en het leven van mijn eigen ritme. Daar waar ik in de winter heerlijk lang in bed vertoef met een inspirerend boek en een kop dampende thee, kan ik in deze tijd van het jaar om half 6 de eerste vogels horen fluiten en aan de wandel gaan. Ik ga best goed op dit ritme; meebewegen met de natuur.

Even terug naar de titel van dit schrijven. Chronos is de tijd van de klok. Hier leerde ik al op jonge leeftijd over. Om op tijd thuis te komen bijvoorbeeld en wanneer dat niet zo was kreeg ik een soort van straf. Of als ik een keer niet op tijd op school aan kwam, dan werd ik bij de directeur verwacht en kreeg ik uitleg over mijn gedrag. Belangrijke gesprekken, de klok bepaald wanneer we elkaar ontmoeten. Het kan ook echt wel handig zijn zo’n klok wanneer je een afspraak hebt of als je iets wilt organiseren. Er zijn mensen die zeggen dat ik altijd precies op tijd ben en er zijn mensen die het tegenovergestelde ervaren.

Kairos daarentegen gaat over de flow van wat er nodig is in het moment van NU. En dan bedoel ik het pad van innerlijke behoefte. Tijdens de maandelijkse klankwerkdagen van Antoon Verwer kwam ik voor het eerst in aanraking met deze twee termen. Het is magisch hoe je met klank en oeroude mantra’s in een tijdloosveld belandt waar zoveel mogelijk is. De term kairos boeide mij het meest, want daar ervaar ik diepe rust, zonder verwachtingen. Ik hoef niet anders te zijn/doen. In het dagelijks leven merkte ik bijvoorbeeld ook dat wanneer ik een bloemetjesdag (lees rustdag waarover ik schrijf in een ander blog) voor mezelf inplan ik m dan eigenlijk niet nodig heb. En andersom, wanneer ik leuke dingen op de agenda heb staan die soms kunnen voelen als teveel. De vraag is of de ontmoeting dan dienend is.

Vandaag zou ik mijn beste vriendin ontmoeten. We hadden er beiden zin in, want whow wat hebben wij een boeiende connectie…en toch schuurde er iets. We bewegen mee met onze behoefte en komen tot de conclusie dat vandaag toch niet het passende moment is. Morgen proberen we het gewoon opnieuw. Dat kan met ‘ons’. We staan er hetzelfde in en dat is fijn.

Wil je mij op mn best zien? En misschien ook wel jezelf? Laten we dan minder gebruik maken van chronos en elkaar vaker ontmoeten in kairos.  En dat is eerlijk gezegd nog best een uitdaging. Om goed te luisteren naar wat er in het moment nodig is, is één. Het andere is het gegeven dat de buitenwereld vooral beweegt met het klokje om de pols. Ik ga deze dag in kairos doorbrengen. En jij?